In mijn straat wonen mensen van allerlei pluimage. We groeten elkaar en meestal blijven we even stil staan voor een praatje. Er zijn borrels, etentjes en met oud op nieuw wensen we elkaar een mooi jaar. Sinds Corona lijkt het of we vaker stilstaan om een praatje te maken.
Zo ook laatst met Tim. Een leuke blonde krullenbol die afgelopen zomer zijn eindexamen heeft gedaan. Aan de gevel van zijn ouderlijk huis hing vrolijk de groen-wit-groen vlag te wapperen. Leuk weetje: de vlag komt voort van het wapen van Rotterdam. Waarbij het groen verwijst naar het Weena en het wit de Rotte symboliseert. Onder het wapen prijkt de tekst: Sterker door strijd
Ik vraag me af of Tim dit weet, maar dat is niet relevant. Het gaat niet altijd om iets te weten…soms gaat het om voelen. Hij is Rotterdammer in hart en nieren. Trots dat hij in deze prachtige stad is opgegroeid. Ook trots is hij dat hij zijn diploma had behaald. Laatst grapte Tim dat hij de verloren generatie is. Het uitgaan mist; “buuf, ik geef een examenfeestje op afstand en we gaan de muziek hard aanzetten, dus dan weet je alvast dat er herrie komt” En herrie was er. Ik heb er van genoten. Al die jongens die vol trots Rotterdam de mooiste rotstad in koor zongen.
Dit was is juni 2020. Vlak voor de hete dagen.
Het is nu juni 2021. Ik kom Tim weer tegen. En vraag hoe het gaat. De vrolijkerd van het voorjaar zie ik niet zo snel terug. Hij praat me bij. Hij was gestart op de EUR, bedrijfseconomie. Maar, het lukte hem niet. Zijn bed uit te komen. Online lessen te volgen. De motivatie op te brengen. Hij bezorgt nu maaltijden. En toch, zie ik glinstering in zijn ogen. Hij blijft optimistisch, maar het is zo verdomde moeilijk. Hoe dan?
En ik. Ik bespeur iets bij mezelf. Het begint met een kriebel in mijn buik en gaat zo over in een steek naar mijn hart. Wat raakt mij hier zo? Verspild talent! En toch zoveel veerkracht! Tim, je hebt zoveel te bieden. Ik blijf haken bij zijn woorden; ik kan de motivatie niet opbrengen. Ook al doen de docenten zo hun best online, maar het motiveert mij niet.
En zoals Tim heel goed kan, draait hij het gesprek naar mij. Hoe het met mij gaat, wat ik doe en hij luistert aandachtig.
Ik vraag mij af, kan ik iets doen voor hem en voor al die prachtige jongens en meiden in mijn stad? Kan ik ze motiveren? Ze weer wat zin geven? Plezier in online onderwijs. Op al deze vragen een volmondig JA! Want ik kan ze de juiste vragen stellen. En ze op weg helpen hun gedachten te ordenen. Maar vooral; hun kwaliteiten groter maken en op zoek gaan waar ze die in kunnen zetten.
Als coach van zowel teams als individuen heb ik twee uitgangspunten
- Het antwoord zit in de persoon zelf. Vanuit de eigen kernwaarden, oordelen, ervaring enzovoorts is het antwoord aanwezig.
- Vragen zijn als sleutels, ik stel vragen die de ander op weg helpen naar het antwoord
Dus, ik trek de stoute schoenen aan en nodig Tim uit om te onderzoeken hoe hij weer gemotiveerd kan zijn.
Want ik weet dat als er ook maar iets van veerkracht aanwezig is, ik mensen altijd dat ene zetje kan geven om verder te gaan met waar ze het meest plezier in hebben. Altijd!
Wil jij dit ook? Neem gerust contact met mij op. Het eerste gesprek is vrijblijvend en krijg je van mij. Een kleine waarschuwing vooraf; na het traject kun je zomaar gemotiveerd zijn om je volledig in te zetten waar jij voor gemaakt bent 😊